دیتاکالکتور ویندوز Unitech SRD650

دیتاکالکتور ویندوز Unitech SRD650

دیتاکالکتور ویندوز Unitech SRD650

هندهلدچیست

دستیار دیجیتال شخصی (PDA)، همچنین به عنوان رایانه دستی شناخته می شود،  یک دستگاه تلفن همراه متنوع است که به عنوان یک مدیر اطلاعات شخصی عمل می کند. PDA ها عمدتاً به دلیل پذیرش گسترده تلفن های هوشمند با توانایی بالا، به ویژه آنهایی که مبتنی بر iOS و Android هستند، جابجا شده اند.

تقریباً تمام PDAهای مدرن توانایی اتصال به اینترنت را دارند. یک PDA دارای یک نمایشگر بصری الکترونیکی است که به آن امکان می دهد یک مرورگر وب نیز داشته باشد. اکثر مدل ها همچنین دارای قابلیت های صوتی هستند که امکان استفاده به عنوان پخش کننده رسانه قابل حمل را فراهم می کند و همچنین امکان استفاده از بیشتر آنها را به عنوان تلفن فراهم می کند. اکثر PDA ها می توانند از طریق Wi-Fi یا Wireless WAN به اینترنت، اینترانت یا اکسترانت دسترسی داشته باشند. گاهی اوقات به جای دکمه ها، PDA ها از فناوری صفحه نمایش لمسی استفاده می کنند. صنعت فناوری اخیراً اصطلاح کمک دیجیتال شخصی را بازیافت کرده است. این اصطلاح بیشتر برای نرم افزاری استفاده می شود که صدای کاربر را برای پاسخ دادن به پرسش ها شناسایی می کند.

اولین PDA، Organiser، در سال 1984 توسط Psion منتشر شد، سپس سری 3 Psion در سال 1991 منتشر شد. دومی شروع به شبیه شدن به سبک آشناتر PDA، از جمله یک صفحه کلید کامل، کرد. اصطلاح PDA برای اولین بار در 7 ژانویه 1992 توسط مدیر عامل شرکت اپل، جان اسکالی در نمایشگاه Consumer Electronics در لاس وگاس، نوادا، با اشاره به Apple Newton استفاده شد.در سال 1994، IBM اولین PDA را با قابلیت تلفن همراه آنالوگ به نام IBM Simon معرفی کرد که می توان آن را اولین گوشی هوشمند نیز در نظر گرفت. سپس در سال 1996، نوکیا یک PDA با قابلیت تلفن همراه دیجیتال به نام 9000 Communicator را معرفی کرد. یکی دیگر از شرکت‌کنندگان اولیه در این بازار پالم بود، با خطی از محصولات PDA که در مارس 1996 آغاز شد. پالم در نهایت تا زمانی که محبوبیت روزافزون دستگاه‌های رایانه شخصی جیبی در اوایل دهه 2000 افزایش یافت، فروشنده غالب PDAها بود.[7] در اواسط دهه 2000، اکثر PDA ها به گوشی های هوشمند تبدیل شدند، زیرا PDA های کلاسیک بدون رادیو سلولی به طور فزاینده ای غیر معمول می شدند.